Liberdade guiando ao pobo é un cadro pintado por Eugène Delacroix pintado en 1830 e conservado no Museo do Louvre de Parides.
emprendín un tema moderno, unha barricada, e si non loitei pola patria, polo menos pintarei para ela.
O lenzo representa unha escena do 28 de xullo de 1830 na que o pobo de Parides levantou barricadas. O rei Carlos X de Francia suprimira o parlamento por decreto e tiña a intención de restrinxir a liberdade de prensa.
emprendín un tema moderno, unha barricada, e si non loitei pola patria, polo menos pintarei para ela.
O lenzo representa unha escena do 28 de xullo de 1830 na que o pobo de Parides levantou barricadas. O rei Carlos X de Francia suprimira o parlamento por decreto e tiña a intención de restrinxir a liberdade de prensa.
Os disturbios iniciais convertéronse nun levantamiento que desembocou nunha revolución seguida por cidadáns enojados de todas as clases sociais. Non existiu un único cabecilla, por iso Delacroix representa á Liberdade como guía que conduce ao pobo. Tampouco está representada dunha forma abstracta,senón que é unha figura alegóric moi sensual e real.
O espectador só ten dúas posibilidades, o unirse á masa, ou o ser arrasado por ela . O pobo é a unión de clases: represéntase ao burgués co seu chapeu de copa e empuñando o fusil, á beira un ferido que pide clemencia a Francia. Ao fondo aparecen ondas e fumes da batalla que dilúen un barrio francés bastante realista. Aos pés da Liberdade un moribundo míraa fijamente.
O tema da obra é a insurrección burguesa que tivo lugar os días 27, 28 e 29 de xullo de 1830. É unha das revolucións burguesas, e máis concretamente a que puxo fin ao terror branco tralos dezaseis anos de restaurada a monarquía borbónica, encarnada por Carlos X, que foi expulsado do trono e substituído por Luís Felipe de Orleans, o chamado Rei burgués, co que se consumou o acceso ao poder da burguesía liberal, aínda que non se instaurou a república. Delacroix estivo ao lado dos revolucionarios, é máis, el mesmo representouse no cadro como o home que leva o chapeu de copa negro e que se atopa entre os combatentes e en primeira fila.
A revolta iniciouse o 27 de xullo como protesta contra unha serie de ordenanzas que restrinxían liberdades cidadás. Nesa noite novas republicanos puxéronse á fronte da insurrección e xa de día eleváronse barricadas (de feito ao cadro coñéceselle tamén como A Barricada). O día 29 os revolucionarios eran donos da cidade. A revolta pasou as fronteiras de Francia e deu lugar a levantamientos similares, de loita contra os monarcas reaccionarios ou de liberación nacional (como os belgas sublevados contra os holandeses), en varios países europeos.
Segundo G. C. Argan atopámosnos/atopámonos ante o primeiro cadro político da pintura moderna, pois na súa opinión a historia contemporánea é a loita política pola liberdade. Liberdade que, segundo leste mesmo autor, estaba ligada indisolublemente naquela época ao concepto de Patria. Por iso é polo que a figura central da muller, que é alegoría da liberdade, o sexa tamén da nación. Habemos de recordar que a loita pola liberdade e pola nación (o nacionalismo) é unha constante nos románticos. O mesmo autor trata idéntico tema noutras obras como A matanza de Quíos e Grecia sobre as ruínas de Missolonghi, cadro este último no que a nación aparece igualmente representada por unha muller -neste caso co peito sen descubrir totalmente- e que ademais reflicte un episodio da loita do pobo grego pola súa liberación do yugo turco, no que pereceu –colaborando co bando grego- o gran poema romántico Lord Byron.
Sobre o cadro Hai unha estrutura en forma de pirámide cos mortos pola liberdade na base e a liberdade na cima sostendo na man dereita a bandeira tricolor e na man esquerda un rifle. O lixeiro pincel de Delacroix e a forza luminosa das súas cores exaltan a vitalidade dos seus cadros. Para aumentar a tensión e o movemento engadiu contrastes complementarios xunto á oposición dos claroscuros. A cor para Delacroix non só tiña un valor de representación, senón sobre todo un significado emocional propio, co que o pintor intentaba plasmar sobre o lenzo o sentimento e a disposición de ánimo das persoas.
Utilízanse cores pálidas con pinceladas soltas destacando o azul, o vermello e o branco da bandeira.
Simón Lombardero
fontes: a wikipedia e google
Por este motivos que acabamos de nombrar a primeira internacional fracasou.No 1899 fundase a segunda internacional obreira(asociación dos partidos socialistas que se fundaron nos diferentes paises)
